Baby shopping list

Το εστειλα προχτες σε μια φιλη μου, και σκεφτηκα οτι ειναι καλη ιδεα να το βαλω και εδω. Παραθετω τη λιστα με τα πραγματα που ψωνισαμε για την αρχη, δηλαδη για το νοσοκομειο και το πρωτο μηνα. Να σημειωσω οτι ειχαμε παρει πολυ λιγοτερα ρουχα πριν τη γεννα, και προφανως δεν εφτασαν, οποτε ο μπαμπας ετρεχε και ψωνιζε οσο ημουν ακομα στο νοσοκομειο. Προς αποφυγην λοιπον, παραθετω το συνολο των πραγματων που χρειαστηκαμε.

Τα απολυτως απαραιτητα για το πρωτο μηνα

1. Η τσαντα για το νοσοκομειο

Για τη μαμα

• 3 νυχτικιες (με τιραντες/κουμπια μπροστα, για να διευκολυνουν στο θηλασμο)
• μια ρομπα/ ζακετα μακρια (πως θα βγεις στο διαδρομο...)
• παντοφλες
• λαστιχακια για τα μαλλια
• 3-4 σουτιεν θηλασμου
• πετσετα μεγαλη + πετσετα προσωπου
• επιθεματα στηθους (εκτος αν παρεχονται απο το νοσοκομειο)
• σερβιετες (εκτος αν παρεχονται)
• Εvian σπρευ (χρησιμο αν ζεσταινεσαι/ διψας στο τοκετο)
• βιβλιο/ περιοδικα (ποτε δε ξερεις, μπορει να περιμεεεενεις)

Για το μπαμπα

• αλλαξιες (2-3 T-shirt, εσωρουχα, καλτσες)
• σνακ (ειναι πολλες οι ωρες...)

Για το μωρο

• 6-8 kορμακια (bodies) μακρια/ κοντα μανικια, αναλογα την εποχη (50-56cm)
• 6-8 πυτζαμακια (οveralls, 50-56 cm)
• 2-3 πετσετες για το μπανιο
• 3-4 γαντια μπανιου
• 1 ζευγαρι γαντακια για νεογεννητο (mittens)
• 1 σκουφακι μακο για νεογεννητο
• 1 ζακετακι μακο
• 1-2 ζευγαρια καλτσακια
• 1 κουβερτουλα βαμβακερη (fleece/ πικε, για μεταφορα, αγκαλια στο δωματιο κλπ)
• ψαλιδακι μωρου για τα νυχια
• βουρτσα μωρου για τα μαλλια
• θερμομετρο μωρου
• 4-5 πετσετακια για τον ωμο (burp clothes)

Καθισματακι αυτοκινητου για τη μεταφορα απο το νοσοκομειο στο σπιτι !

2. Στο σπιτι

Ρουχα

• επιπλεον 5 κορμακια, μεγεθος 1 μηνα (50-56cm)
• πολλα (!) πετσετακια για τον ωμο και καθε αλλη χρηση
• 6-8 σαλιαρες

Επιπλωση

• κρεβατακι (καλο ειναι να μπορει να ρυθμιζεται σε 2 επιπεδα, επανω μεχρι το 4ο-5ο μηνα και μετα κατω)
• στρωμα καλης ποιοτητας
• 3-4 κατωσεντονα με λαστιχο
• 3-4 πανωσεντονα
• 1-2 μουσαμαδες για προστασια του στρωματος
• 2-3 κουβερτουλες πικε (για ανοιξη/ καλοκαιρι/φθινοπωρο)
• 2 κουβερτουλες fleece (100% cotton) για το κρεβατι. το καροτσι κλπ
• υπνοσακο (για χειμωνα) με αποσπωμενα μανικια (καλυτερα οχι παπλωμα γιατι ειναι επικινδυνο για SIDS)
• αλλαξιερα (αναλογα το διαθεσιμο χωρο, αν γινεται στο μπανιο ειναι πιο ευκολο)
• φωτακι δωματιου για το βραδυ
• πλαστικη μπανιεριτσα
• επιπλεον 1-2 πετσετες
• καλλυντικα για το μπανιο
• κρεμα για το πωπο
• ΠΟΛΛΑ παμπερς
• μπατονετες μωρου για τα αυτια
• θερμομετρου νερου
• γαζες για τον αφαλο
• φροντιδα για τον ομφαλιο λωρο (στα φαρμακεια)
• βαμβακια
• πολλα χαρτομαντιλα διαθεσιμα γυρω γυρω στο σπιτι
  
• Καροτσι για βολτα (ενδεχομενως το συστημα 3 σε 1, καροτσι, πορτ μπεμπε και καθισμα αυτοκινητου... ρωτηστε και θα μαθετε, δε το περιγραφω εδω γιατι θελει 2 σελιδες)
• τσαντα για το δρομο
• Φαγητο - αν θηλαζεις (highly recommended) δε χρειαζεσαι τιποτα ! Μονο επιθεματα στηθους (μιας χρησεως) και αλοιφη για τις θηλες, απο τα φαρμακεια. Αλλιως θες 4-6 μπιμπερα (2 μικρα 125 μλ+ 4 μεγαλα 250 μλ) και αποστειρωτη

Αυτα ! Λιγα δεν ειναι? :-D

Backstopping, backstage

Ποποοοο το παραμελησα το blogακι μου τελευταιως, σημερα που βρηκα χρονο λοιπον θα γραψω δυο posts για να αναπληρωσω.

Καταρχην μολις συνειδητοποιω με ντροπη οτι ο μεγαλος απων στο blog μου μεχρι τωρα ειναι ο μπαμπας! Απαραδεκτο. Αυτος που ειναι εκει σε ολα, απο την πρωτη στιγμη μεχρι την τελευταια, και που ομως τον αδικουμε με το να τον αγνοουμε, μιλωντας συνεχεια για τη μαμα... Ειναι ο ηρωας των παρασκηνιων που κουβαλαει πολλα απο τα καθημερινα βαρη, αλλα παιρνει λιγη απο τη δοξα.
Ειναι εκει στην εγκυμοσυνη και ακουει (με καρτερια και αγαπη!) ολες τις γκρινιες, τις παραξενιες, τις αδιαθεσιες, τα κλαματα, τα νευρα. Ειναι σιγουρο οτι αν εσυ η ιδια ακουγες τον εαυτο σου μερικες φορες θα φρικαρες, και ομως αυτος δε φρικαρει. Ειναι εκει για να σου κανει τη ζωη πιο ευκολη, να παει να φερει ο,τι τραβαει η ορεξη σου να φας μερα η νυχτα. Να κανει το σωφερ, να παει σουπερ μαρκετ, να καθαρισει το σπιτι, να κρατησει το καπακι της τουαλετας για να ξερασεις (ναι, ακομα και αυτο).

Και μετα ειναι εκει για τη γεννα, εχει πολυ αγχος, φοβαται και αυτος, αλλα τι να πει ο κακομοιρης, ποιος θα ασχοληθει μαζι του, εδω εχουμε ολοκληρη ετοιμογεννη γυναικα, με το μπαμπα θα ασχοληθουμε? Ειναι εκει μετα τη γεννα για να κανει τη νοσοκομα σε σενα και το μωρο σας, γινεται κομματια και για τους δυο.
Στο σπιτι, αλλαζει πανες, ταιζει το μωρο, το κανει μπανιο, το παει βολτες, παιζει μαζι του σα μικρο παιδι. Εχει τις ιδιες αγωνιες με σενα (και λιγο παραπανω ψυχραιμια, ευτυχως), τρεμει το φυλλοκαρδι του για το παιδακι σας. Του λειπει πολυ οταν δε το βλεπει.

Και ομως, σε ολα ειναι πρωτα απο ολα η μαμα. Απαραδεκτο

Σε ευχαριστουμε μπαμπα!

Απο εδω και στο εξης το blog θα λεγεται - on babies, parents and life out there.

Αφιερωμενο εξαιρετικα στις εγκυες φιλες μου!

Στην αρχη δεν αισθανεσαι και πολλα πραγματα, η κοιλια σου ειναι ιδια, φορας τα ιδια ρουχα, και γενικα ολα ιδια....
Τα κεφια σου ειναι συχνα λιγο περιεργα, τη μια εισαι μες στην τρελλη χαρα και μετα τσαντιζεσαι, η πεφτεις σε απιστευτη θλιψη μεσα σε δυο λεπτα.
Βλεπεις ταινιες και συγκινεισαι ακομα και οταν δεν ειναι καθολου θλιβερο το θεμα (π.χ. Bridget Jones Diary).
Σε παιρνει ο υπνος στο καναπε μετα το πρωτο δεκαλεπτο της ταινιας, απο τις 9.30 το βραδυ.
Οταν πεινας, ΠΕΙΝΑΣ, και τιποτα δεν μπαινει αναμεσα σε σενα και το φαγητο σου - οποιος σε καθυστερησει η σε εμποδισει, θα το πληρωσει ακριβα.
Ανυπομονεις ολο και περισσοτερο για την επομενη επισκεψη στο γιατρο, και καθε φορα ειναι ολο και πιο ωραια! Φευγεις απο το ιατρειο με ενα χαμογελο στα χειλη που ακουσες και ειδες παλι το μωρο στον υπερηχο
Αγοραζεις μεγαλυτερο νουμερο σουτιεν (και που εισαι ακομα...)
Ξυπνας καθε βραδυ για να πας στη τουαλετα και να πιεις νερο, και δε κοιμασαι και πολυ καλα... Μπρουμυτα ειναι πολυ δυσκολο πλεον
Ξυπνας με κραμπες στα ποδια
Μεσα σε λιγες εβδομαδες σκαει μυτη η κοιλια σου και δε χωρας στα ρουχα, αλλα δεν εισαι χοντρη, ειναι τοοοοσο ωραια η στρογγυλη κοιλιτσα σου. Και εισαι πολυ περηφανη για τη κοιλια σου!!
Παραλληλα, αγχωνεσαι με τα κιλα που βλεπεις να ανεβαινουν, και φοβασαι μη χαλασει το σωμα σου μετα τη γεννα.
Τα μαλλια σου ειναι πολυ ωραια, ωραιοτερα απο ποτε. Τα νυχια και τα δοντια σου ισως οχι (καποιος 'τραβαει' ολο το ασβεστιο απο το σωμα σου)
Και ξαφνικα νιωθεις κατι να κουνιεται ! Και δεν ειναι το στομαχι σου, ουτε τα εντερα σου, ειναι το μικρακι εκει μεσα που μεγαλωνει και δηλωνει το παρον
Το μικρακι σιγα σιγα στριφογυριζει πανω κατω, δεξια αριστερα, φερνει βολτες - και οι κινησεις φαινονται απεξω. Ο μπαμπας κουφαινεται
Αναρωτιεσαι πως θα ειναι οταν βγει, πως θα ειναι το προσωπο του

Αγοραζετε πραγματα για το δωματιο του μωρου και εχετε χιλιαδες αποριες - το χρειαζομαι αυτο, το χρειαζομαι εκεινο? αυτο πως το χρησιμοποιουνε? ποσα ρουχαλακια χρειαζομαι? ποιο κρεβατακι ειναι καλυτερο? αυτο το καροτσι η εκεινο? Και ολοι σου λενε 'θα δεις μονη σου, οταν γεννηθει' (γκρρρρρ....)
Εχεις χιλιαδες αποριες για τη γεννα, πως θα ειναι στο νοσοκομειο, τι φορανε εκει, τι κανουνε, πως καθονται., αν ποναει και τι ακριβως ποναει... Διαβαζεις με μανια, ρωτας να μαθεις λεπτομερειες, αλλα και παλι δε μπορεις να το φανταστεις πως ακριβως θα ειναι.
Φοβασαι, ναι, βασικα φοβασαι πολυ
Στο τριτο τριμηνο αρχιζεις να κουραζεσαι, μερικες φορες νιωθεις να πιεζεσαι στο στηθος και στο στομαχι, και θες να αναπνευσεις - αισθανεσαι πολυ ευχαριστα οταν περπατας εξω στο καθαρο αερα.
Πιεζεται το στομαχι σου και πεινας λιγοτερο
Τα κιλα ανεβαινουν το ενα μετα το αλλο
Εχεις τρομερη ενεργεια, ειδικα τη τελευταια εβδομαδα, παρα το βαρος που κουβαλας !

Και μετα ολα ειναι τοσο διαφορετικα και προσωπικα, η καθε γεννα ειναι μια ιστορια μοναδικη και ξεχωριστη, τοσο διαφορετικη απο ολες τις αλλες. Και απιστευτη

Καλη συνεχεια, με αγαπη

Γευσεις

Το μενου μεχρι τωρα ειχε

-πατατα - καροτο (ωραιο!)
-πατατα - μπροκολο (μπααα, ασ'το μπροκολο)
-πατατα - κολοκυθα (ωραιο! ειμαστε και μεσα στο κλιμα, Ηalloween...)
-πατατα - πρασινα φασολακια (φτου, ουτε να το συζητας)

Ο μικρακης ψηφισε το 1 και το 3. Και εγω αυτα θα επαιρνα :-)

Η πρωτη μπουκια

Το Σαββατο το απογεμα δοκιμασαμε για πρωτη φορα να δωσουμε στο μικρουλι στερεα τροφη! Οταν λεμε στερεα τροφη βεβαια εννοουμε πουρε λαχανικων αραιωμενο σα σουπα. Δεδομενου οτι μεχρι τωρα δεν ειχε δοκιμασει τιποτε αλλο στη ζωη του εκτος απο γαλα μητρικο, ο πουρες λαχανικων ειναι συγκλονιστικη αλλαγη.

Η γκουρμε καριερα του λοιπον ξεκινησε με πατατα-καροτο σουπε. Ετοιμασαμε το πουρε, το βαλαμε στο ρηλαξ (δε μπορει ακομα να κατσει κανονικα) και στηθηκαμε απεναντι του με τη βιντεοκαμερα. Οταν προσγειωθηκε η πρωτη μπουκια, ανοιγοκλεισε τα χειλη, εκανε πανω κατω τη γλωσσα του και γουρλωσε κατι ματια Ναααα με απορια και υφος What the fuck is this??? Στη συνεχεια καταπιε το μισο, και το αλλο μισο στολισε το στομα και το πηγουνι του γυρω τριγυρω. Στη δευτερη μπουκια εκανε παλι δειλα δειλα να καταπιει, και στη τριτη το ιδιο. Θριαμβος! Η μαμα και ο μπαμπας χοροπηδαγαμε γυρω με ενθουσιασμο και περηφανια. Εκει σταματησε, με γκριματσα που ελεγε 'ΟΚ παιξαμε, θα φαμε τωρα και κανονικα??? Που ειναι το γαλα καλε?'

Την επομενη μερα το ιδιο, και εφαγε μια κουταλιτσα παραπανω. Εμεις παλι τα ιδια, 'Μπρααααβο!!!! Καταπληκτικα!!!' ολο περηφανια. Και αυτο παλι με την απορια ζωγραφισμενη στο προσωπο (καλα γιατι κανουν ετσι? τι ειναι αυτο που μπαινει στο στομα μου??) Τη τριτη μερα εφαγε καμια δεκαρια κουταλιτσες (οε οε !) και αρχισε να του αρεσει το παιχνιδι. Ενδιαφερον, σου λεει. Ανοιγω το στομα και προσγειωνεται κατι λιωμενο, που δεν ειναι και ασχημο στη γευση. Κανω πανω κατω τα χειλη και τη γλωσσα, και καθε φορα που καταπινω αυτο το πραμα, η μαμα και ο μπαμπας κανουν χαρουλες και μου λενε μπραβο. ΟΚ, lets play. Βεβαια δεν ειμαι σιγουρη οτι εχει καταλαβει οτι αυτο ειναι 'φαγητο' που παιζει τον ιδιο ρολο με το γαλα.
Ενας νεος κοσμος ομως ανοιξε μπροστα μας, και τωρα θα δοκιμασουμε να περασουμε ολα τα λαχανικα του σουπερ-μαρκετ απο το μπλεντερ! Baby gastronomy will be my new thing :-)

Βρεφονηπιακος # 2

Και τι συνεπαγεται ο βρεφονηπιακος για τη μαμα? Ο νεος τροπος ζωης ηταν πιο δυσκολος για μενα, παρα για το ιδιο το μωρο μας τελικα.
Οχι τοσο για την αποφαση, εκει δεν ειχα κανενα προβλημα. Νομιζα οτι θα πατησω τα κλαματα που θα το αποχωριστω, αλλα τελικα... δεν εγινε τιποτα :-) Τη μεγαλη μερα λοιπον, πηγαμε το πρωι το μωρακι στο σταθμο, το φιλησαμε σταυρωτα και μετα πηγα κομμωτηριο και μαγαζια, για να κανω κατι που ειχα καιροοοοοοο να κανω και να το ευχαριστηθω. Well deserved! (Βεβαια, δε μου εκανε τα μαλλια οπως ηθελα, και τσαντιστηκα. Επισης δε βρηκα αυτα που ηθελα στα μαγαζια, μετα κουραστηκα, συν οτι περασε η ωρα και επρεπε να γυρισω πισω και αγχωθηκα - αλλα αυτο δεν ειναι το θεμα μας, σημασια εχει οτι πηγα). Λοιπον η αποφαση δεν ηταν τιποτα, και μια χαρα τα πηγαμε.
Στη πραξη ομως, ο συνδυασμος μωρο στο βρεφονηπιακο/μαμα στο γραφειο part-time/ θηλασμος συνεπαγεται οργανωση και εξοπλισμο. Αλλαξαμε την ωρα που ξυπναμε το πρωι (μας πηρε λιγο να βρουμε το σωστο timing), παμε για υπνο με τις κοτες το βραδυ, εφτιαξα ειδικη τσαντουλα για το γαλα (ο γαλατας) στην οποια κουβαλαω το μπιμπερο με το γαλα που τους δινω στο βρεφονηπιακο και ολα τα συμπραγκαλα του θηλαστρου, και καθημερινα κλεινω τη πορτα στο γραφειο για μιση ωρα και 'ετοιμαζω' το γαλα της επομενης μερας. Ελπιζοντας οτι δε θα μπουκαρει κανεις να με πετυχει με το θηλαστρο εν δρασει. Το οποιο και τελικα εγινε, μοιραιως, ενα ωραιο πρωι που μπηκε η προισταμενη μου φουριοζα και ακολουθησε ενα δευτερολεπτο αμοιβαιας αμηχανιας και βιαστικο κλεισιμο της πορτας :-D

Επισης, τρεχω πολυ περισσοτερο, γιατι δουλευοντας μιση μερα στο γραφειο πρεπει να προλαβω οτι προλαβω μεσα σε τεσσερις ωρες (τριχες δηλαδη) και μετα γυριζω σπιτι και τρεχω και μετα παω για υπνο. Οποτε προτιμω, και προτεινω σε οποιον το σκεφτεται, αν θηλαζεις ειναι καλυτερα να κατσεις σπιτι μεχρι τους 6 μηνες και μετα να επιστρεψεις σε full-time απασχοληση, γιατι τουλαχιστον δε θα τρεχεις στο γραφειο σα τη παλαβη.

Κατα τα αλλα δε συνεπαγεται τιποτα αλλο ο βρεφονηπιακος, αλλα προυποθετει ενα πραγμα: εμπιστοσυνη στις βρεφονηπιοκομους και τον επαγγελματισμο τους. Προφανως δεν ειναι το ιδιο με το μαμα, αλλα αυτο δεν ειναι το ζητουμενο. Σημασια εχει οτι κανουν τη δουλεια τους σωστα, και τελως παντων κατι ξερουν... Αλλιως, αμα αρχισει και σε τρωει η αμφιβολια μηπως κατι δε κανουν καλα, θα χασεις τον υπνο σου.

Καλο ταξιδι

Ενα post διαφορετικο απο τα αλλα - για τη σημερινη ημερα.

Εφυγες αναπαντεχα,
εφυγες νωρις,
και εφυγες αδικα, πολυ αδικα.

Αντιο Κωστα Σ., καλο σου ταξιδι... Θα σε θυμαμαι παντα παιδι χαρουμενο και γελαστο, γλυκο παιδι. Ποτε δεν καναμε παρεα αμεσα, αλλα εισαι μεσα στις εικονες της εφηβικης μου ηλικιας, στις εικονες με τη φιλη μου την καλη. Στις διακοπες και στην Αθηνα.
Και τι δε θα εδινα να ειμαι σημερα εκει, κοντα στη φιλη μου και την οικογενεια της.
Με ολη μου την αγαπη, απο εδω μακρια
καλο σου ταξιδι

Βρεφονηπιακος ?

Οταν ανακοινωσαμε οτι το μωρακι μας θα παει στο βρεφονηπιακο σταθμο και εγω επιστρεφω στη δουλεια στους 4,5 μηνες, η γενικη αντιμετωπιση κυμανθηκε αναμεσα στην εκπληξη, την ανησυχια και τη συμπονοια (αχ, τι να κανουμε, αφου πρεπει...) . Φανταζομαι οτι αυτο εχει να κανει με τρια πραγματα: α) τη συνηθεια στην Ελλαδα το μωρο να το κραταει η μαμα, και μετα η γιαγια, η μια αλλη γυναικα που ερχεται στο σπιτι β) μια γενικοτερη δυσπιστια για το αν ειναι καλα στους βρεφονηπιακους (ενδεχομενως καποιοι σταθμοι να εχουν δωσει αφορμη για τετοιες σκεψεις, λογω της ποιοτητας τους), και γ) το γεγονος οτι στην Ελλαδα, αν δε κανω λαθος, τα δεχονται στο σταθμο μετα τους 9 μηνες (γιατι προφανως πολλες μαμαδες μενουν στο σπιτι για αρκετο καιρο, εως και ενα χρονο).

Εγω δε ζω στην Ελλαδα, και επισης επελεξα να επιστρεψω στη δουλεια στους 5 μηνες. Λεω 'επελεξα' γιατι, αν ηθελα, μπορουσα να ζητησω να κανω μειωμενο ωραριο. Αλλα δεν το ηθελα. Επισης εδω δεχονται τα μωρα στο σταθμο απο τους 3(!!) μηνες. Επιλεξαμε το βρεφονηπιακο και οχι μια γυναικα στο σπιτι για πολλους λογους. Πρωτον γιατι θεωρουμε οτι ειναι πιο κοινωνικη εμπειρια για το μωρο να βρισκεται σε ενα χωρο με αλλα μωρακια και πολλα πολλα παιχνιδια, παρα τετ α τετ με εναν ανθρωπο, οποιος και να ειναι αυτος. Δευτερον, γιατι οι γυναικες που ειναι εκει ειναι επαγγελματιες στη φροντιδα και τη διαπαιδαγωγηση των μωρων, με μεγαλη εμπειρια στο θεμα, εν αντιθεσει με μια γυναικα που μπορει να ειναι μπορει και να μην ειναι. Τριτον, δε το κρυβω, γιατι με χαλαει η ιδεα το παιδι μου να αναπτυξει μια ιδιαιτερα προνομιουχα σχεση με εναν ανθρωπο αλλον απο τους γονεις του, τη νταντα, που στο κατω κατω ποια ειναι αυτη και που την ξερω εγω, τι ιδεες και αξιες κουβαλαει και τι θα μεταδωσει στο παιδακι μου. Και τεταρτον, γιατι απο αποψη ποιοτητας δεν ετιθετο θεμα, ειναι καταπληκτικα.

Πηγα λοιπον και ειδα τη προηγουμενη εβδομαδα απο κοντα πως ειναι, και ξεκινησαμε το βρεφονηπιακο. Ειναι εξαιρετικα. Το μωρακι παιζει, τρωει, κοιμαται λιγακι, και μετα παμε και το παιρνουμε. Τους δινω καθε πρωι ενα μπουκαλι με μητρικο γαλα που βγαζω με το θηλαστρο, και ετσι τρωει απο το δικο μου. Θα πηγαινει μιση μερα μεχρι να ολοκληρωσουμε τον αποκλειστικο θηλασμο, και μετα οταν εισαγουμε και τις κρεμουλες, τοτε θα ειναι ολη μερα εκει. Το μωρακι προσαρμοστηκε αμεσως και με το χαμογελο στα χειλη. Οχι κλαμα, ουτε κιχ δεν εβγαλε, τρα λα λα και ολα καλα (αν πανε νωρις, πριν τους 7-8 μηνες, τα μωρα προσαρμοζονται πιο ευκολα γιατι δεν εχουν την αγωνια του αποχωρισμου). Επισης, δεδομενου οτι ξυπναμε καθε πρωι να παμε στο σταθμο, μπηκε αμεσως σε ωραριο φαγητου και υπνου, χωρις καμια προσπαθεια. Ρολογακι κανονικο. Και ειναι εντυπωσιακο πως αμεσως επηρεαστηκε απο τα ερεθισματα που δεχεται εκει (ισως να ειναι ιδεα μου, αλλα δε νομιζω...). Κοιταζοντας τα μεγαλυτερα μωρακια - του τυπου, 1-2 μηνες μεγαλυτερα - απεκτησε μεγαλυτερη ανεση στις κινησεις, ξεθαρρεψε.
Βεβαια, ειναι και το αλλο. Με το που πηγε κρυολογησε - το κλασικο, το ενα μωρακι κολλαει το αλλο. Αναποφευκτο, αλλα ενταξει δεν ειναι και το τελος του κοσμου!

Στο επομενο post θα γραψω για μενα και τη 'προσαρμογη' μου που πηγε στο σταθμο. Γιατι ναι, θελει και μια προσπαθεια απο τη μαμα για να παει στο σταθμο.

Γυρισαμε

...και τρεεεεχουμε!

Ενας μηνα διακοπες, εκ των οποιων δυο εβδομαδες non-stop γυρω γυρω ολοι με τους συγγενεις και φιλους και στη μεση το μωρο... ουφ! Λιγο θαλασσα, λιγο ταβερνα και λιιιιιιγο χαλαρωση, αλλα παλι καλα να λεμε. Και με το που επιστρεψαμε αρχισαμε βρεφονηπιακο σταθμο, συν οτι η μαμα επιστρεφω στο γραφειο την επομενη εβδομαδα. Στη πριζα κατευθειαν. Θα γραψω αναλυτικα για το κεφαλαιο βρεφονηπιακος σταθμος παρα πολυ συντομα...

Καλο φθινοπωρο :-)

Φευγουμε !

Διακοπες, επιτελους!!!

Lullabies from the Axis of Evil

http://www.amazon.com/Lullabies-Axis-Evil-Various-Artists/dp/B00062IEGE/ref=pd_bxgy_m_img_a/103-4568190-9867830

Συλλογη νανουρισματων απο το Ιρακ, το Ιραν, τη Βορειο Κορεα, το Αφγανισταν, τη Παλαιστινη, τη Κουβα, τη Συρια, τη Λιβυη. Ομορφο!

Peer pressure

Καθε φορα που μιλαω με μια φιλη μου στο τηλεφωνο, της λεω τι ωραια που περναμε με το μωρο και τι καταπληκτικη εμπειρια που ειναι. Καθε φορα με ακουει με εκπληξη και με ρωταει, μα καλα, δεν εχετε κλαταρει, δεν ειναι ταλαιπωρια? Προς αποφυγη καθε παρεξηγησεως, η φιλη μου αγαπαει πολυ τα μωρα και θα ηθελε να κανει ενα παιδακι συντομα. Αλλα, παθαινει αυτο που λεμε peer pressure. Γιατι μιλαει συχνα και με μια αλλη φιλη της η οποια μερα νυχτα της τριβελιζει το μυαλο με την εξης ευχαριστη περιγραφη:
Ωχ αμαν, πωπω τι παθαμε, τωρα με το μωρο δε μπορουμε να κανουμε αυτο και δε μπορουμε να κανουμε εκεινο, δε βγαινουμε και ειμαστε κλεισμενοι στο σπιτι, το μωρο κλαιει κλαιει κλαιει κλαιει (εμ, τι θα εκανε χρυση μου, μωρο ειναι) και εμεις δε κοιμομαστε, και ασε με τον αντρα μου τωρα εχει αλλαξει η σχεση μας γιατι δεν ειμαστε δυο ειμαστε τρεις και δεν εχουμε χρονο για μας, και οπως καταλαβαινεις ειμαστε συνεχεια στο ποδι και τρεχουμε, γιατι ενα παιδι εχει απαιτησεις.

Ηθικο διδαγμα, αμα κανεις παιδια παει η χαρα της ζωης. Θα σου βγει το λαδι. Babies are not fun. Επισης, κανε παιδια οσο πιο αργα μπορεις γιατι μετα δε θα μπορεις να βγαινεις και να κανεις ο,τι γουσταρεις. Θα εισαι μια χοντρη κυρα κλεισμενη στο σπιτι μαζι με το χοντρο αντρα σου, τα βραδια θα ειστε καρφωμενοι στη τηλεοραση, η κοινωνικη σας ζωη θα συρρικνωθει και θα συναναστρεφεστε το διπτυχο, πεθερικα - φιλοι με μωρα, και γενικα δε θα εχεις χρονο για τιποτα. Στη χωρα του ατελειωτου καφε και clubbing, το να κανεις παιδι και να μη βγαινεις αργα το βραδυ δεν ειναι καθολου, μα καθολου ευχαριστο. Δυο τρεις τετοιες φιλες/φιλους να εχεις σου φτανει για να πεις, ασε να μου λειπει το βυσσινο.

Δε της εκρυψα ποτε της φιλης μου τη κουραση και τη ταλαιπωρια, αλλα βρε αδερφε, δεν ειναι δα αυτο ο,τι αποκομιζεις απο ολη την ιστορια. Θα μου πεις, εξαρταται απο τη κουραση, γιατι μπορει το δικο σου μωρο κυρια μου να ειναι ευκολο και να την εβγαλες λαδι, αλλα υπαρχουν μωρακια που ειναι πολυ δυσκολα τους πρωτους μηνες και κυριολεκτικα ξεπατωνεσαι. Ακομα και τοτε ομως, ειναι κριμα να συμπυκνωνεις την ολη εμπειρια στην αισθηση της ταλαιπωριας. Εξαλλου, ειναι πολλοι οι μπαμπαδες και οι μαμαδες που δεν καθονται να σκασουν επειδη δε βγαινουν πλεον το βραδυ, και που γουσταρουν πολυ που ειναι γονεις και το φωναζουν. Και βρισκουν χιλιαδες νεα πραγματα να κανουν με τα μωρακια τους κατα τη διαρκεια της ημερας η και το βραδυ για να περασουν ωραια. Ορεξη να εχεις. Οποτε, γιατι να μην ειναι το peer pressure λίγο πιο θετικο? Εκκληση προς τους απανταχου γονεις-φαν του ειδους. Καντε κατι και πειτε ενα καλο λογο γυρω τριγυρω, γιατι χανομαστε, θα μας φαει η μαρμαγκα

Ο κακος συγγενης

Ολοι εχουν απο εναν τετοιο. Συνηθως ειναι ενας παππους, μια γιαγια, θειος, θεια. Σε μερικες περιπτωσεις ειναι περισσοτεροι απο ενας. Και σε αλλες, ειναι κανενας συγκεκριμενα και ολοι μαζι, γιατι εχουν καποια απο τα χαρακτηριστικα. Ο κακος συγγενης ειναι ειδος ιδιαιτερα διαδεδομενο στις μεσογειακες χωρες, αν κρινω απο τους φιλους μου που μοιραζονται την ιδια θαλασσα με μας, ενω ακουγεται σα περιεργο ανεκδοτο στους υπολοιπους βορειως των Αλπεων. Ιδου τα χαρακτηριστικα του κακου συγγενη:

1. Εχει αποψη για τα παντα σχετικα με το μωρο σου, τα ξερει ηδη ολα και καλυτερα απο εσενα.
2. Θα πει την αποψη του/της χωρις να ερωτηθει, και συνηθως σε ακαταλληλη στιγμη.
3. Κριτικαρει συχνα οσα κανεις, γιατι ειναι διαφορετικα απο οτι εχει φανταστει, συνηθισει, η απο το πως μεγαλωσε τα παιδια του/της.
4. Αμα εισαι πρωτη φορα γονιος την εβαψες, γιατι θα θεωρησει αυτοματα οτι εισαι και ασχετη/ος , αναισθητη/ος, αχρηστη/ος και στουρναρι. Δεν εχεις δικαιωμα στη μαθηση. Επισης, το γεγονος οτι εισαι 24 ωρες το 24ωρο με το μωρο σου και το ξερεις απεξω κι ανακατωτα δεν του/της λεει κα πολλα.
5. Θεωρει οτι ο παλιος ειναι αλλιως, και γενικα ο,τι παλιο, παραδοσιακο και δοκιμασμενο ειναι και το σωστο. Κανε στην ακρη να περασει η εμπειρια.
6. Συχνα εκφραζει τη κριτικη του/της με τροπο συγκαλυμμενο, π.χ. λεγοντας στο μωρο 'χρυσο μου, τι ειναι αυτα που λεει η μαμα? Εμεις θα παμε να κανουμε το χ και ασε τους να λενε...' , 'Καλε, πως σε ντυσανε ετσι?', 'Καλε, σε αφησανε να κρυωνεις/ζεσταινεσαι...(κλπ κλπ)? Αχ κακομοιρο... Μπηχτη.
7. Δειχνει υπερμετρη στεναχωρια/αγανακτηση και οποιο αλλο αρνητικο συναισθημα αν το μωρο κλαψει πανω απο 3 δευτερολεπτα, και σε κοιταει με υφος που λεει 'εισαι γαιδουρι που δεν εχεις ηδη δωσει μια απαντηση στο κλαμα του μωρου'.
7. Γενικα θεωρει το κλαμα του μωρου προβλημα, και το εκδηλωνει με τη κλασικη ερωτηση 'Μα τι εχει???' (λες και τα μωρα δε κλαινε, ειναι αηχα οντα).
8. Αγοραζει διαφορα πραγματα για το μωρο σου, περα απο το περιστασιακο δωρο, και παιρνει πρωτοβουλιες χωρις να ρωτησει. Με αποτελεσμα εσυ να στερεισαι τι χαρα του να διαλεγεις μονος/μονη σου για το μωρο σου, γιατι καποιος αλλος σε προλαβε, με το δικο του/της γουστο.
9. Ο κακος συγγενης ειναι συνηθως 'κακος' με τη μαμα και το μπαμπα, οχι με το μωρο. Με αυτο ειναι γλυκα. Και γενικα εχει καλες προθεσεις.
10. Ο κακος συγγενης το μονο που καταφερνει ειναι να δημιουργει και να προσθετει αγχος και να σου χαλαει τη μερα.

Τα παραπανω δε αναφερονται σε ενα πραγματικο προσωπο, αλλα βασιζονται σε γενικοτερες εντυπωσεις και σχολια φιλων. Οποιαδηποτε ομοιοτητα ειναι συμπτωματικη :-D

Μεση δαχτυλιδι

Μια εβδομαδα μετα την επιστροφη απο τη κλινικη εκανα την αποπειρα, δειλα δειλα, μπας και. Εβγαλα απο τη ντουλαπα δυο παντελονια και μια φουστα, δροσερα, καλοκαιρινα και αγαπημενα, και ειπα να δω αν μπαινω μεσα. Ειχα να τα φορεσω απο το προηγουμενο καλοκαιρι, προ μωρου, π.μ. που λεμε. Φοραω το πρωτο - οχι. Καλα, ασε το δευτερο καλυτερα, δε δοκιμαζω καν. Να δουμε τη φουστα. Οχι (ενταξει ηξερα οτι ειναι νωρις ακομα, αλλα δεν κρατηθηκα). Δε πειραζει, λεω, ουτως η αλλως απιθανο ηταν.

Μια -δυο εβδομαδες αργοτερα δε κρατιεμαι, με το τρωει το σαρακι να δω τι εγινε. Ολες αυτες τις μερες καθε πρωι κοιταζομουν λοξα στο καθρεφτη να δω αν μειωθηκε λιγο η κοιλια, εκανα τις ασκησεις μου ανελλιπως πρωι βραδυ, τι στην ευχη, κατι πρεπει να εχει γινει πλεον. Αυτη τη φορα θα δοκιμασω το τζην μου, που μου εχει λειψει. Παιρνω μια ανασα, θαρρος...και, ναι, κουμπωνει! yes, yes, yes! Για να δουμε και τα αλλα ρουχα, ξεθαρρευω... Χμμ, οχι και πολλα. Μη τρελλαινεσαι λεω δε πειραζει, κατι ειναι και αυτο.

Και συνεχιζεται το ιδιο βιολι. Τωρα που εχουν περασει τρεις μηνες και που πλησιαζουν οι μερες για τη Μεγαλη Προκληση, την εξοδο στη παραλια, το θεμα επανερχεται δριμυτερο. Ναι μεν ξαναμπαινω πλεον στα περισσοτερα π.μ. ρουχα μου, αλλα ελα που εχει μεινει μια μικρη επιφανεια χαλαροτητας, μια τοσο δα αναμνηση κοιλιας εγκυμοσυνης που δε φευγει, και που δε θα φυγει παρα με γυμναστηριο και πειθαρχια γερμανικη.

Δεν ειναι τα εκατοστα που κανουν τη διαφορα, δεν εχουν και τοση σημασια εντελει. Ειναι η αισθηση οτι μπορω να μοιραζομαι τα ιδια μεγεθη στα ρουχα και την ιδια εμφανιση με γυναικες που δεν εχουν περασει τη γεννα, οτι δεν απεχω πια τοσο πολυ απο τον εαυτο μου οπως ηταν πριν. Οτι δε μεγαλωσα, βασικα.

Φανταρος

Ωρα 3 και 10 πρωινη, στριφογυριζει στη κουνια και μου κανει σηματα ... ψιτ, πειναω. Σηκωνομαι και παιρνουμε θεση. Καθομαστε αγκαλια, τρωει, και προσπαθω να κρατησω - εις ματην - το ενα βλεφαρο τουλαχιστον ανοιχτο, το αλλο εχει κλεισει προ πολλου... Υπολογιζω οτι εχω τρεις μηνες να κοιμηθω μια ολοκληρη νυχτα, σκοπια καθε βραδυ δις. Υπο αλλες συνθηκες θα ειχα κλαταρει, η θα σκυλοβριζα οποιον ειχε το θρασος να με ξυπναει ετσι καθε βραδυ... Αλλα κοιτα εδω μουτρακι. Τελειωσαμε, ρευτηκαμε, παμε για υπνο παλι. Φιλακι, καλη νυχτα.

Ωρα 6 και 20 πρωινη. Hello again. Αυτη τη φορα παιρνω και την εφημεριδα παραμασχαλα, στο ενα χερι το μωρο στο αλλο η ειδησεογραφια, να δουμε τι γινεται εκει εξω απο το κοσμο του παμπερς, που εχουμε χασει την επαφη τελευταιως... Ωπα, ξεχασαμε τη σαλιαρα. Βολευομαστε μια χαρα, και μετα απο 20 λεπτα φαγακι ειμαστε ετοιμοι για υπνο. Χα, τι μας λες. Τωρα ξυπνησε για τα καλα, αρχιζει τα γελακια και κουναει τα ματακια με νοημα. Τρελα κεφια στις εφτα παρα δεκα το πρωι. Βρε καλο μου, σκεψου και λιγο τη μαμα που κουτουλαει απο τη νυστα.

Την ημερα το προγραμμα ειναι πιο ευκολο, αν και ενδιαμεσα πρεπει να τρεξεις να προλαβεις ο,τι προλαβεις. Δηλαδη, ψιλοπραματα του τυπου ντους, φαγητο, αντε και τιποτε ψωνια. Τελοσπαντων, ελαχιστα σε σχεση με το τι θα ηθελα να κανω και με το τροπο ζωης που ειχα παλιοτερα (που ημουν και ολιγον workaholic, ομολογουμενως). Γενικα, εισαι 24/7 on duty και διαθεσιμη, και ολα τα αλλα τα βολευεις καπου στο πλαι. Φανταρος στη σκοπια, κανεις τη θητεια σου για μερικους μηνες.

Και ομως. Παρα τη κουραση, τη νυστα, τα πανω κατω που ερχονται στη ζωη σου, δε θα ηθελα να ειμαι πουθενα αλλου αυτη τη στιγμη. Αυτη η φατσουλα ειναι ο,τι καλυτερο μας εχει ποτε συμβει. Φιλακι, καλη νυχτα.

περι μητροτητας

Κατοπιν προλογου, παμε κατευθειαν στο ψητο. Γιατι το γραφω αυτο το blog. Πρωτον, γιατι οπως ειπα και πριν, καπου θελω να τα πω και αν δε τα πω θα σκασω. Δευτερον, γιατι εχω την αισθηση οτι καποιες αποριες, ιδεες, εντυπωσεις, χαρες κλπ αποτελουν κοινο σημειο αναφορας για πολλες και πολλους, δεν ακουγονται ομως τοσο πολυ. Οταν εμεινα εγκυος αρχισα να ψαχνω τι υπαρχει για εγκυμοσυνη, μαμαδες και μωρα σε βιβλια και sites. Διαβασα αρκετα. Βρηκα πολλα χρησιμα πραγματα και πολλα λιγοτερο χρησιμα, γλυκαναλατα και μελο που μου εφερναν αναγουλα. Η μαμα προσεγγιζεται ειτε ιατρικα και περιγραφεται ως ασθενης, ειτε ως ευαλωτη κοινωνικη ομαδα, ειτε ως μια μακρινη και εξιδανικευμενη υπαρξη, κατι σα ζωγραφια με παστελ χρωματα και αγγελουδακια γυρω γυρω, σαν εικονογραφησεις σε φυλλαδια των μαρτυρων του Ιεχωβα. Καπως ψευτικα ολα. Που ειναι καλε η κανονικη μεση κοπελα του σημερα, του 2008? Που ειναι η απιστευτη συγκινηση της γεννας, η ομορφια ενος μωρου, η αγαπη, η τρυφεροτητα, η πλακα που εχει η ολη φαση? Γιατι ναι, εχει πλακα. Και αυτο για καποιο λογο ειναι καλα κρυμμενο. Το ζητημα ειναι σοβαρο, δε χωρανε αστεια...

Νομιζω εχει να κανει και με τον περι μητροτητας λογο γενικοτερα. Εκει υπαρχουν δυο κυριες σχολες. Η σχολη της γκρινιας/αγχωσιας - προεκταση της γενικοτερης ελληνικης αγχωσιας και γκρινιας επι παντος θεματος - και η σχολη της super cool μητροτητας, μαλλον το κρυφο ονειρο της πρωτης σχολης.

Στη πρωτη σχολη, η μαμα, ο μπαμπας και οι γυρω συγγενεις με το καλημερα αγχωνονται. Η πλυση εγκεφαλου ξεκιναει απο την εγκυμοσυνη. Μη κανεις αυτο εγκυος γυναικα, προσεχε, προσεχε, προσεχε, και αυτα που εκανες να τα ξεχασεις, και τωρα σοβαρευεις, και μηπως να μη κυνηγησεις εκεινο το project, γιατι τωρα εσυ εισαι εγκυος, και αρα θα σε παρκαρουμε λιγακι κλπ. Και μετα με το που εμφανιστει ο/η απογονος, εκει ξεκιναει το τρενο της Μεγαλης Ταλαιπωριας. Αμαν, μη κρυωσει το παιδι, μην αρρωστησει, να φαει καααλααα (να σκασει) να μεγαλωσει, αχ γιατι κλαει θεε μου, μη κανεις αυτο, μη κανεις εκεινο η το παραλλο, και προπαντος ξεχασε οτι εκανες μεχρι τωρα και κλεισου στο σπιτι μεχρι να παρει πτυχιο, γιατι ετσι ειναι τα παιδια, θελουν θυσιες. Και μετα βεβαιως, εννοειται, οτι θα σου το χρωσταει το παιδι σου (τοσες θυσιες εκανα εγω για σενα! ) και θα πρεπει να σου το αποδειξει εμπρακτως.

Στη δευτερη σχολη, η μαμα, ο μπαμπας (αλλα οχι τοσο οι γυρω συγγενεις) ορκιζονται στο ονομα του Μπραντ, της Αντζελινα και των απανταχου σικ γονεων που κρατουν τα μωρα με το ενα χερι, ως αλλο αξεσουαρ, και τις επωνυμες τσαντες τους με το αλλο και οργωνουν την υφηλιο. Τα μωρα ειναι παντα ντυμενα στη τριχα, επισης σικ και επωνυμα, και οι μαμαδες εχουν μια απιστευτη φλατ κοιλια και ενα look παιδουλας, λες και δεν περασαν ενα τοκετο και 15 κιλα στη πλατη. Το ειδος αυτο δεν ευδοκιμει ιδιαιτερα στη χωρα μας (με την εξαιρεση καποιων εγχωριων celebrities), και αποτελει μαλλον τη κρυφη φαντασιωση της πρωτης σχολης. Πιο ηπια εκδοχη αυτου του ειδους ειναι οι μαμαδες και οι μπαμπαδες μη celebrities που καταφερνουν πολλα και συνεχιζουν τη ζωη και τη καριερα τους κανοντας παραλληλα και παιδια.

Τωρα θα μου πεις που τοποθετουμαστε οι περισσοτεροι ? Εχουμε κατι και απο τα δυο. Μερικες φορες βγαινει στην επιφανεια πιο πολυ το ενα, μερικες το αλλο. Εξαρταται και απο τους γυρω τριγυρω και αυτα που ακουμε. Δε ξερω τι κατηγορια μαμας ειμαι εγω, δε ξερω αν εχω προλαβει ηδη να ενταχτω σε καποια κατηγορια. Ειδωμεν, εν καιρω...

π.μ./ μ.μ., η αλλιως προ μωρου και μετα μωρου

Μονο ετσι θα μπορουσα να χαρακτηρισω αυτο που συμβαινει με το που σκαει μυτη το ανθρωπακι σου. Ενα κουτρουβαλιασμα απο γεγονοτα, συναισθηματα, απανωτες δυσκολιες, αποριες, αγωνιες, και απροβλεπτες καταστασεις, που ουτε μπορουσες να φανταστεις οτι υπαρχουν, και που χωριζουν τη ζωη σου με μια γραμμη, στη Πριν και στη Μετα μωρου εποχη. Το Πριν ειναι ολα οσα ξερεις και θεωρεις για τον εαυτο σου ,για το πως περνας τη ζωη σου, τι σου αρεσει και τι δε σου αρεσει να κανεις, κλπ κλπ. Και η εγκυμοσυνη στη Πριν μωρου εποχη ειναι. Εισαι ακομα η ιδια, και ο αντρας σου ειναι και αυτος ακομα ο ιδιος. Το Μετα αρχιζει με το φτου και βγαινω του μωρου και αλλαζει τα παντα. Και δεν ειναι τοσο τα πρακτικα, τα ωραρια σου, η κοινωνικη σου ζωη, αν βγαινεις και που πας. Αυτα ειναι ψιλα γραμματα. Ειναι ολα τα αλλα, ειναι αυτα που νομιζες οτι ηξερες για τον εαυτο σου και νιωθεις οτι δεν ισχυουν πλεον, το ποιος εισαι, τι θες να κανεις σε αυτη τη ζωη και που να την πας, τι αγαπας και τι σε χαλαει, τι ονειρευεσαι και τι αλλαζεις. Σε παιρνει σβαρνα και κατρακυλας με ταχυτητα τρελλη. Και ξαφνικα ενα πρωι ξυπνας και συνειδητοποιεις οτι εισαι μαμα. Επιθετο οδοστρωτηρας, this is the new you. Τhere is no way back now.

Το δικο μου το ανθρωπακι εσκασε μυτη πριν απο δυο μηνες περιπου, και βεβαιως οπως ολοι οι μαμαδες και μπαμπαδες, παθαμε τη πλακα μας. Νομιζω οτι τωρα αρχιζω να βγαινω απο το ληθαργο της post-τοκετου φασης. Οχι οτι εχω παψει να παθαινω τη πλακα μου καθε μερα. Μου ερχεται να τσιριξω και να κανω κωλοτουμπες απο τη χαρα μου, το πνιγω στα φιλια, το κοιταω και δε πιστευω αυτο που βλεπω. Και ο μπαμπας το ιδιο. Και νομιζω οτι αν δε τα γραψω καπου αυτα θα σκασω!